intonacija

intonacija (lat.). ① GLAZB ton, interval ili akord što ga zborovođa odsvira ili otpjeva prije izvođenja vokalne kompozicije da bi svaki pjevač čuo početni ton svoje dionice; komorni ton (a¹) što ga pijanist daje instrumentalnom solistu, a oboist orkestralnim sviračima, da bi se jedinstveno ugodili svi instrumenti. ② LINGV modulacija glasa pri govoru, koja se postiže promjenom visine, trajanja, intenziteta i boje tona.