Zipfov zakon

Zipfov zakon [zi'f~], postojan i obrnuto razmjeran odnos između opsega jedinice jezičnoga izraza i njezine uporabne čestoće, npr. na razini rječnika: kratke se riječi statistički češće pojavljuju u govoru nego duge, a porast govorne učestalosti izvorno dugih riječi i izraza nameće njihovo kraćenje (»faks« za fakultet, »Leks« za Leksikografski zavod). Formulirao ga je am. lingvist George Kingsley Zipf (1902–50).