semantika

semantika (franc. < grč.). ① Grana lingvistike koja proučava značenje (semantičkoga sadržaja) jezičnih znakova, odn. odnos između značenja i njegova izraza. Lingvističku s. utemeljio je M. Bréal (u posljednjem desetljeću 19. st.). S. danas priznaje da značenja (označena) unutar sustava ovise jedna o drugima; da se pri analizi značenja mora voditi računa o kontekstu, koji neke kombinacije dopušta (piti vodu, vino), a druge isključuje (piti kruh); da postoje sociostilistički parovi (kao obraz-lice, koji mogu dolaziti i kao sinonimi). ② FILOZ u logici, naziv za teoriju istinitosti logičkih rečenica i nizova. ③ U matematičkoj logici, dio formalnoga sustava koji svakomu iskazanomu elementu logičkoga računa pridružuje jedan od znakova koji pripada svijetu označenih.