samoglasnik

samoglasnik (vokal), glas koji se može sâm produženo izgovarati, čime se razlikuje od suglasnika; nastaje tako što titraji proizvedeni glasnicama rezoniraju u usnoj šupljini koja nije nigdje zatvorena (eventualno dodatno i u nosnoj šupljini), ali je položajem govornih organa na određen način oblikovana kao rezonator. U hrv. su jeziku s.: a, e, i, o, u: dijele se na prednje ili palatalne (nezaobljene) – i, e, stražnje ili velarne (zaobljene) – u, o te samoglasnik a koji nije ni prednji ni stražnji; po stupnju otvorenosti: zatvoreni (i, u), poluotvoreni ili poluzatvoreni (e, o) i otvoreni (a). U dr. jezicima ima i mnogo drugih samoglasničkih jedinica (ü, ö, ə, ʉ itd.).