neoplatonizam

neoplatonizam, filoz. smjer koji se razvio između 3. i 6. st., a obnovio je Platonovo naučavanje. Sintetizira platonička, stoička, aristotelovska i pitagorejska, a kasnije i kršćanska učenja. Pod utjecajem neopitagorizma i helenističkoga hebraizma razvija posebno zanimanje za etička i vjerska pitanja. N. je izvršio dubok utjecaj na ukupnu srednjovjekovnu teologiju. Utjecajan do 17. st.