konjugacija

konjugacija (lat.). ① LINGV sprezanje glagola, skup oblika glagolske fleksije; sustav morfoloških sredstava, odn. paradigma, po kojima se tvore oblici glagola i tako izražava lice, broj, vrijeme, način, stanje, aspekt itd. glagolskoga procesa. ② BIOL način spolnoga razmnožavanja u jednostaničnih mikroorganizama poput bakterija i praživotinja, pri kojem organizmi iste vrste ali suprotna kopulacijskoga tipa međusobno izmjenjuju nasljednu tvar; k. se katkad pojavljuje i pri spajanju gameta, posebno pri izogamiji u gljiva, nekih modrozelenih alga i praživotinja. ③ KEM povezivanje velikih molekula, npr. bjelančevina, s većim ili manjim molekulama drugih spojeva (prostetske skupine), pri čem nastaju fosfoproteini, lipoproteini ili metaloproteini.